2.b Dominó

Nome do xogo: DOMINÓ
Recordo: Meu pai recorda xogar ao dominó no colexio no que vivía nas horas libres das que dispoñían, nunha sala na que tiñan moitos xogos de mesa.
Tipo e características do xogo: Xogo de clasificación.			Orixe: Surgió hace mil años en China a partir de los juegos de dados con seis caras.
Nº de participantes: 2-5	Idade: Todas as idades	Duración: A que requira		Ubicación: O ideal e xogar sobre unha superficie (mesa).
Obxectivo: Axuda aos nenos e nenas a fixar conceptos referentes aos sistemas de numeración e ao conteo. Obriga aos nenos e nenas a adaptarse e a xogar de maneira imprevista, require dos nenos e nenas unha adaptación continua que contraponse á organización máis previsible de outros xogos.
Organización do espazo: Se coloca unha mesa e enriba dela se esparexen as fichas e mestúranse.
Recursos materiais: Xogo de dominó de 28 fichas. Cada ficha es rectangular y está dividida en dos partes, cada parte tiene puntos que van del 0 al 6.
Descrición e desenvolvemento do xogo: O obxectivo do xogo es desfacerse das fichas. Para iniciar necesítanse catro xogadores. Revólvense as fichas cos puntos cara a abaixo, de tal forma que non se vexan que fichas lle tocan a cada persoa. Repártense 7 fichas a cada xogador O xogador que teña a ficha marcada con dobre seis    empeza o xogo colocándoa sobre a mesa. O xogador que está sentado a súa dereita segue o turno. Este xogador debe tirar unha ficha que teña seis nunha das súas partes, por exemplo 6-4  e débea colocar xunto á ficha anterior. De tal forma que queden xuntos seis con seis: O seguinte xogador á dereita correspóndelle tirar agora. A orde de tiro sempre é á dereita. Este xogador ten agora dúas opcións para tirar unha das súas fichas (sempre se toman os valores ao extremo da liña de fichas). Pode tirar unha ficha que teña 4 puntos o tirar unha ficha que teña 6 puntos. Agora correspóndelle ao seguinte xogador á dereita o seu tiro. Pode tirar unha ficha que tiña 4 puntos o tirar unha ficha que tenga 1 punto. Como ejemplo digamos que tira la ficha 4-2 Agora correspóndelle ao seguinte xogador á dereita o seu tiro e así cada vez que alguén tire. En certas ocasións non se ten nin unha ficha que se poida colocar nalgún dos extremos; neste caso o xogador con tal sorte debe pasar, perdendo así a súa quenda. (tamén debe avisar os demais xogadores que "Pasa"). Esta situación déixao en desvantaxe por ter máis fichas que os outros xogadores. Por costume (xa que deste xeito se poden identificar rapidamente), as fichas dobres (1-1, 2-2,..., 6-6), tamén chamadas Mulas, acomódanse en forma encontrada a liña de fichas, é dicir: O primeiro xogador que quede sen fichas gaña a partida. Por iso súmanse os puntos que queden nas fichas dos outros xogadores. Esta suma escríbese e vanse acumulando conforme cada xogador vaia gañando. O primeiro dos xogadores que chegue a 100 gaña o xogo; o que implica que se necesitan varias partidas para gañar un xogo xogo en parellas: Neste tipo de xogo altérnanse os xogadores de cada equipo, é dicir: Séntase o primeiro xogador da primeira parella, á súa dereita queda o primeiro xogador da segunda parella, despois segue o segundo xogador da primeira parella e finalmente o segundo xogador da segunda parella. No xogo de parellas é o verdadeiro xogo do dominó. Require coordinación e entendemento e para iso débense de xogar moitas ocasións para "aprender" como "xoga" o compañeiro. Ao xogar de parellas, un dos compañeiros trata de facilitarlle o xogo ao seu compañeiro, ou trata de amolarlle o xogo ao xogador que está á súa dereita pois é da parella contraria.
Adaptacións: Para os nenos e nenas máis pequenos, pódense substituír os puntos por imaxes de animais e que o neno xogue facendo parellas.			Observacións: O mestre, antes da realización do xogo, debe asegurarse de que o neno o comprende.